Drogi i bezdroża: Zimny kraj gorącego słońca - Maroko 2018

Jeszcze w emocjach, jeszcze pod ogromnym wrażeniem kolorów, zapachów, smaków, widoków, ludzi. W głowie setki obrazów, w uszach hałas ulicy w Marrakeszu miesza się z ciszą ogrodów Majorelle i małej Sahary. Bezkres regionu Souss-Massa, majestatyczne pasma Atlasu Wysokiego i Antyatlasu, miasto mew i artystów Essaouira, warowny Tiznit, turystyczny Agadir, dzikie plaże z grotami rybaków, ocean, kozy na drzewach arganowych. Wszystko piękne, barwne, egzotyczne. W tym obrazie Marokańczycy - Berberowie i Arabowie - lekko wyciszeni bo akurat przeżywają ramadan - dziewiąty święty miesiąc kalendarza muzułmańskiego. Takie właśnie objawiło się nam Maroko - kraj pełen kontrastów krajobrazowych, pysznej kuchni, przyjaznych ludzi, lodowatego wiatru i gorącego słońca.

Po prawie 5 godzinach lotu z Warszawy wylądowaliśmy w Agadirze, gdzie od razu na lotnisku zderzyliśmy się z mnóstwem formalności, po przejściu których mogliśmy już rozkoszować się gościnnością króla Muhammada VI 😎😊. Podczas krótkiej podróży z lotniska do hotelu ze zdziwieniem obserwowaliśmy miejscową ludność, a właściwie ich stroje. Przypominam, jesteśmy w Afryce, jest czerwiec, my - turyści prawie w strojach kąpielowych, a tubylcy....w kurtkach i czapkach!!! Myślę sobie - trochę dziwne, ale po kilku godzinach moje zdziwienie zniknęło, jak poczułam na sobie siłę lodowatego wiatru od oceanu. Naprawdę można nabawić się bólu korzonków. My tam byliśmy tylko na trochę, oni zmagają się się z tymi wiatrami na co dzień. W ogóle klimat Maroka jest fenomenem. Jak tylko przestaje wiać, to słońce grzeje tak mocno, że aż parzy skórę a przejście bosą stopą po piasku graniczy z cudem.

lotnisko w Agadirze

Sam Agadir to bardzo urokliwe, dość duże miasto. W ramadanie spokojne. Mieszkańcy prawie niezauważalni, turystów jeszcze mało. Wzdłuż linii brzegowej przez 7 kilometrów ciągnie się promenada, którą można spacerować od portu i mariny aż po część plaży należącej do króla. Na promenadzie oczywiście liczni "handlarze". Nagabują do kupna tak dziwnych rzeczy, że w życiu bym na to nie wpadła. Nie są zbyt uciążliwi. Zagadują po polsku, chcą poznać jak najwięcej słówek (oczywiście, żeby następnego rodaka naciągnąć na to i owo 😉). Języki się mieszają - słychać francuski, angielski i niemiecki. No i oczywiście polski. Marokańczycy to poligloci. W szkole podstawowej dzieci uczą się jednocześnie trzech języków: francuskiego, arabskiego i berberyjskiego. W gimnazjum dochodzi język angielski. To co to dla nich nauczyć się kilkunastu słów po polsku 😃.
Mieszkaliśmy tuż nad oceanem, który swoją temperaturą bardzo pozytywnie nas zaskoczył. Jest dużo cieplejszy niż nasz Bałtyk w szczycie sezonu. Serio 😄. Codziennie więc mogliśmy podziwiać jego ogrom, piękny szum i zachody słońca.

Marokańczycy w ramadanie poszczą od wschodu do zachodu słońca. Na dwie godziny przed zachodem zbierają się na plaży całe rodziny, grupy przyjaciół i znajomych. Ludzie usypują z piasku "stoły", zakładają serwety i układają na nich mnóstwo jedzenia i picia. Niektórzy przychodzą ze stołami i krzesłami, dekorują je jakby miało się tam odbyć wesele i biesiadują do późnych godzin nocnych. Bawią się, śpiewają, grają. Trzeba przyznać, że wygląda to zjawiskowo. I tak wieczór w wieczór. Życie na plaży zamiera bardzo późno.

W 1960 roku Agadir nawiedziło potężne trzęsienie ziemi, w którym zginęło od 15 do 18 tysięcy osób. Nie przetrwał żaden zabytek. Miasto odbudowano od nowa. Jest teraz nowoczesne, powstało niczym feniks z popiołów. Jedyną pozostałą w niewielkiej części budowlą jest kazba i mury obronne fortecy wraz z łukiem wejściowym, która została wzniesiona w 1540 roku przez sadyckiego sułtana. Forteca w latach późniejszych miała znaczenie militarne z powodu swojego położenia na wzgórzu liczącym 236 m n.p.m. Ze wzgórza roztacza się przepiękny widok na panoramę Agadiru, portu oraz na ocean. Na stoku wzgórza ułożony jest podświetlany w nocy napis: "Bóg, król, naród" widoczny niemal z każdego miejsca w mieście. Jako, że wędrówkę na wzgórze rozpoczęliśmy w upale, stwierdziliśmy, że w jedną stronę (tę gorszą) wjedziemy taksówką, a z powrotem zejdziemy pieszo. Kierowca, który nas wiózł niespecjalnie przejmował się naszym bezpieczeństwem. Jadąc krętą drogą przez cały czas w najlepsze utrwalał widoki swoim telefonem. Chyba dawno nie był na kazbie, a my woleliśmy się nie wychylać, bo wiadomo - ramadan, a w ramadanie człowiek głodny, a jak głodny to i zły 😉. Schodząc w dół spotkaliśmy kozy, które w Maroko (obok kotów) są najczęściej spotykanymi zwierzętami.

nasz szalony kierowca

kazba wieczorem prezentuje się jeszcze piękniej

Atrakcją Agadiru jest także mini - zoo w środku miasta - Valee des Oiseaux (Dolina Ptaków). W wyschniętym korycie rzeki urządzono park z wolierami dla ptaków oraz wybiegami dla zwierząt. Jest plac zabaw dla dzieci, mnóstwo zieleni i kwiatów.

Przechodząc przez park skracamy sobie drogę do sklepu Uniprix, w którym można kupić pamiątki, kosmetyki, odzież, spory wybór olejów arganowych zarówno kosmetycznych, jak i spożywczych oraz alkohol. Wprawdzie nie można się tam targować, ale ceny są naprawdę przystępne. Jest tam imponujący wybór win marokańskich. My zakupiliśmy wino szare. Jeszcze nie próbowaliśmy, więc póki co nie możemy opowiedzieć o jego smaku.

Przechodząc uliczką wzdłuż mini - zoo natknęliśmy się na zielarnię/herbaciarnię z masażystą-uzdrowicielem w środku. Tylko na nas spojrzał i podał całą listę dolegliwości, na które cierpimy. Oczywiście na te wszystkie nasze niedomagania ma doskonałe lekarstwa: oleje, zioła i swoje cudowne ręce. Napoił nas herbatką, wymasował, zakupiliśmy mieszankę herbat na stres, witalność i wspaniałe życie (jest pyszna!!!), oskubał nas prawie do żywego, ale na jego olejki nie daliśmy się już naciągnąć - choć nie twierdzę, że były złe.

Zrelaksowani i napojeni boskim naparem zielonej herbaty mogliśmy udać się dalej.
Jeśli chodzi o zakup oleju arganowego to odradzono nam zaopatrywanie się w niego na soukach. Niestety w takich miejscach potrafi on być mocno "ochrzczony". Kupiliśmy więc olej arganowy i olej z opuncji figowej z certyfikatem ze sprawdzonego źródła.
Na targ w Agadirze trzeba się udać koniecznie. Jest tam tak kolorowo i bajecznie. Można nabyć wszystko czego dusza zapragnie. Od pomidora po zmywarkę, od cebuli po całą sypialnię, czy telewizor. Można chodzić godzinami i podziwiać. Targowaliśmy się dzielnie i nie powiem kilka skarbów nabyliśmy 😊.

Mimo, iż w samym hotelu nie spędzaliśmy za wiele czasu, to po całym dniu łazęgowania miło było odsapnąć. Tym bardziej, że mieszkaliśmy prawie w ogrodzie.